به گزارش پایگاه خبری نیکبخت خودرو ، وین طی دو ماه گذشته شاهد تمرکز ایران با ۱+۴ بوده است. این ادامه همچنان ادامه دارد، هر چند جزییات از این گفتگوها مخابره نشده است، اما آن طرف از روند خوب آن حکایت می کنند. بازار و صنعت خودروی کشور نیز به این صورت است که این مدت کج دار و مریز به فعالیت های خود ادامه می دهد. اما بر کسی پوشیده نیست که بسیاری از صنعت و اقتصاد کشور با این توافق باز خواهد شد. در این میان به نظر می رسد که هم اکنون زمان مناسبی است تا متولیان و سیاست گذاران کلان این صنعت باید از فرصت پیش رو استفاده کند تا پای غول های خودروسازان چینی را به ایران باز کنند.
فاصله زیاد تا رسیدن به هدف
هر چند در مدت زمانی که از تحریم مستقیم صنعت خودروسازی ایران گذشته شرکت های خصوصی و شبه دولتی سعی بر دور و ادامه فعالیت های خود و به قدر توان تولید محصولات خود را نیز روانه بازار کرده اند. با این حال باید در نظر داشت که با این تولید و نوع محصولات نه می توان از آنچنان استفاده کرد و شاید نیاز به بازار داشته باشد که بتواند آن را انجام دهد و نه می تواند حجم آن را مشخص کند. فاطمی امین در اولین روزهایی که بر کرسی صدارت اعلام کرد ۳ میلیون دستگاه و ۱ میلیون از آن تولید می‌کند، اما با همین فرمانی که در حال حاضر این صنعت پیش می‌رود، به نظر می‌رسد. این هدف متوجه شد.
همکاری با چینی ها، توفیق اجباری
بنابراین خودروسازی ایران چاره ای جز همکاری با بزرگان چینی این صنعت نیست و شاید این یک توفیق اجباری باشد، چراکه در وهله اول، تولیدکننده غیر چینی هایی است که در ایران حضور دارند، این تحریم ها را تجربه کرده اند. بااحتیاط و برنامکه ریزی شده به ایران باز خواهند گشت. معنی دیگر این احتیاط، عدم سرمایه گذاری مجدد در ایران است، زیرا عمده شرکت های آن متعلق به بخش خصوصی بوده و سودآوری در فعالیت های اقتصادی هدف اول آن هاست، بنابراین آن ها برای حفظ سرمایه و کسب سود دارای مزایای زیادی را مدنظر قرار می دهند. . در این نمی توانم به آن دلیل این رفتار خرده، چرکه کار، کاری اصولی باشد و بر آن میان، اقتصادی باشد. بنابراین صنعت خودروسازی ایران است که نیاز به سرمایه گذاری و همکاری با آنها دارد.
در این میان، برخی از افراد به مزیت های رقابت خودروسازی در ایران اشاره می کنند و مدعی هستند که شرکای سابق و برخی دیگر از خودروسازان برای حضور در بازار ایران سر و دست می کنند. در مقابل این افراد باید بیان کند که حجم بازار ایران برای شرکت های بزرگ دنیا، از جمله خودروسازان بزرگ چین، آش سوزی نیست، چرا که تولید و بازارهای جهانی آن را با بازار ایران اصلاً قابل قیاس نیست. از سوی دیگر، شرایط سال های متوالی و سیاسی بر صنعت ایجاد می شود که بین ایران و سایر بازیگران بزرگ صنعت خودروی دنیا ایجاد می شود، بنابراین باید عینک توهم را از چشم برداشت و پیرامون خود را آن گونه که هست دید و رصد کرد.
آیا توان رقابت با رقبا را داریم؟
در حال حاضر، صنعت خودروسازی ایران نیازهای زیادی دارد؛هایی که تا نتوانند نیازی به انتظار داشته باشند، بتوانیم در این صنعت در عرصه جهانی اثرگذار باشیم. وزیر محترم صمیمانه سودهایی در سر دارند، با کدام محصول انجام می شود؟ آیا از نظر تولید، کیفیت، تنوع و رقابت نوآوری با رقبای حاضر در منطقه خود را داریم؟
در این وضعیت به یکی از بهترین راه‌حل‌های ارائه‌شده شرایطی می‌رسد تا نظر بزرگ‌تر ماشین‌سازی آن بازیگران خودروساز چینی را وارد ایران کنیم. در واقع، امری ضروری است از فرصتی که پیش از روی کشور به درستی استفاده شود. یکی از آن ها مذاکره وین (در صورت دستیابی به توافق نهایی) و دیگری از قرار دادن ۲۵ ساله است. در واقع، برای این که بتوانیم غول های چینی را ایران کنیم باید چشم انتظار وین باشیم، چراکه بسیاری از آن ها شرکای آمریکایی دارند، اما در صورت دستیابی به توافق است که می توان انتظار حضور آنها را داشت. با حضور این گروه خودروسازان چینی مانند جیلی، بی وای دی، نیو و سایک می توان امیدوار به حضور مستمر و پایدار در عرصه جهانی این صنعت باشد.
وسوسه حضور با چینی ها
در همین حال، با حضور خودروسازان بزرگ چینی می توان امیدوار به حضور سایر بازیگران غیر چینی نیز بود، چراکه از یک سو، رقابت و سودمندی برای آنها مطرح است و از سوی دیگر، پیغام ثبات برای آنها مخابره می شود. . به بیان ساده، می توان با ارائه شرایط مناسب برای تولید خارجی ها ایران را به میدانی برای رقابت تبدیل کرد.
از سوی دیگر اگر واقع بینانه به این موضوع نگاه کنیم، با محصولات فعلی که در ایران تولید می شود تنها می تواند تحریم ها را دور بزنیم و از عطش بازار بکاهیم. هر چند از شرکت ها، به ویژه خودروسازان، در برنامه های خود اهدافی نیز گنجانده اند، اما این محصولات با توجه به رقبای قدرتمندی که وجود دارند خواهان چنین نخواهند بود. بنابراین در شرایط فعلی باید برای نتیجه از وین برنامه های متنوع در نظر گرفت، برنامه هایی که می توانند با آن، سال های از دست رفته را با سرعت مناسب و جبرانی جبران کنند. به نظر می رسد زمان آن رسیده است که واقعاً به سمت خودروساز شدن حرکت می شود.
