معرفی خودرو پونتیاک

در این مقاله می پردازیم به معرفی خودرو پونتیاک، اگر به دنبال اطلاعات بیشتر درباره این خودروی آمریکایی هستید، با تیم تخصصی نیکبخت خودرو تا پایان این مقاله همراه باشید. لازم به ذکر است که بگوییم مجموعه ی نیکبخت خودرو در تلاش است در زمینه ی خرید و فروش خودرو، به بهترین شکل و سریع ترین حالت ممکن و در کمترین زمان به شما عزیزان خدمات ارائه  کند، یکی از افتخارات این مجموعه فروش فوری خودرو شما عزیزان در کمترین زمان ممکن است، شما می توانید برای دریافت قیمت خودروی کارکرده خود با کارشناسان فروش ما تماس حاصل نمایید و اگر قصد فروش فوری خودروی خود را در کسری از زمان دارید به بخش خرید و فروش در سایت ما مراجعه کنید. نیکبخت خودرو سایتی قابل اعتماد برای خرید و یا فروش خودرو می باشد، شما عزیزان فروشنده با اطمینان کامل و خاطری آسوده با ما تجربه ی جدیدی از فروش فوری خودرو خواهید داشت.

شرکت خودروسازی آمریکایی است، که در سال ۱۹۲۶ فعالیت اصلی خود در صنعت خودروسازی را به‌عنوان شرکت زیرمجموعه‌ای از شرکت اوکلند موتور، که خود از شرکت‌های تابعه کمپانی جنرال موتورز به‌شمار می‌آمد، آغاز نمود. در سال‌های نخست فعالیت پونتیاک در صنعت خودروسازی آنچنان موفق عمل کرد، که از شرکت مالک خود؛ اوکلند نیز مشهورتر گشت، تا جایی‌که در سال ۱۹۳۳ جایگزین اوکلند شد. شرکت پونتیاک خودروهای تولیدی خود را در کشورهای ایالات متحده آمریکا، کانادا و مکزیک، با مدیریت جنرال موتورز عرضه می‌کرد.

در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۰۹ در پی مشکلات مالی به وجود آمده که حاصل بازسازی و تجدید ساختار شرکت پونتیاک بود، جنرال موتورز اعلام نمود که تا پایان سال ۲۰۱۰ تولید خودروهای پونتیاک متوقف خواهد شد و این کمپانی نیروی خود را بر تولید خودروهای شورولت، بیوک، کادیلاک و جی‌ام‌سی متمرکز خواهد کرد. آخرین خودروی پونتیاک در اوایل سال ۲۰۱۰ تولید و در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۰ نیز آخرین نمایندگی فروش این شرکت، تعطیل شد

بیش از ۱۰ سال از خروج آخرین پونتیاک از خط تولید جنرال‌موتورز می‌گذرد و روز به روز از تعداد مدل‌های این برند در جاده‌ها کاسته می‌شود. «کاتالینا» ها، «بونویل»‌ ها، GTO ها، «ترانس ام» ها و «آزتک»‌ها، نام‌هایی هستند که رفته‌رفته در دنیای خودرو محو می‌شوند و شاید تنها تعداد کمی از آنها از موزه‌ها و پارکینگ مجموعه‌داران سر در بیاورند. امّا بیشتر آنها برای ساختن میلگرد بازیافت می‌شوند. در ادامه مدل‌های ساخت پونتیاک، یکی از شاخه‌های فوق‌العاده جنرال‌موتورز را مرور می‌کنیم.

قبل از این که «پونتیاک» وجود خارجی داشته باشد، این «اوکلند» بود که اولین وسیله نقلیه‌اش را در سال ۱۹۰۷ مونتاژ کرد تا در سال ۱۹۰۸ این خودروی ۲ سیلندر را در بازار بفروشد. اوکلند در فوریه ۱۹۰۹، در نمایشگاه اتومبیل شیکاگو، از یک مدل چهار سیلندر «فورتی» که به خط تولیدش اضافه کرده بود، رونمایی کرد. در ۹ آوریل همان سال، «اوکلند» در زیرمجموعه جنرال‌موتورز قرار گرفت.

در میانه‌های دهه ۱۹۲۰ میلادی، برای سران جنرال‌موتورز مشخص بود که یک فضای خالی بین شورولت و اوکلند بر اساس قیمت‌گذاری محصولات کمپانی وجود دارد. بر این اساس، همزمان با ارائه مدل ۶ سیلندر اوکلند با عنوان ۶-۴۴، «پونتیاک» نیز توسعه داده شد تا این خودرو را همراهی کند. اولین پونتیاک به صورت یک مدل ۱۹۲۶ ارائه شد و موفقیت بزرگی به‌دست آورد. در اولین سال، ۷۶۷۴۲ دستگاه از این مدل ساخته شد. در سال ۱۹۳۲، «پونتیاک» جایگزین «اوکلند» در جنرال‌موتورز شد. پونتیاک ۶-۲۷ مدل ۱۹۲۶ با تمام وقار و فروتنی‌اش، اولین پونتیاک به حساب می‌آمد و برای پیشرانه از یک موتور ۳ لیتری شش سیلندر استفاده کرد که تنها ۴۰ اسب‌بخار قدرت داشت. از جمله ویژگی‌های جدید این مدل در آن زمان، قطر کوچکتر چرخ‌ها همراه با فشار کمتر لاستیک‌ها برای سواری بهتر و تعادل مناسب‌تر خودرو بود.

قیمت‌ها برای مدل‌های ۱۹۲۶ پونتیاک از ۷۴۵ دلار شروع می‌شد که در آن زمان، در رده‌ای پایین‌تر از ارزان‌ترین مدل‌های بیوک قرار می‌گرفت. ارزان‌ترین بیوک، مدل ۲۴ با قیمت ۱۱۵۰ دلار بود که آن هم از یک موتور شش سیلندر استفاده می‌کرد. اولین V-8 پونتیاک در سال ۱۹۳۲ از راه رسید که در واقع، نسخه‌ای از موتور قدیمی ۴/۱ لیتری اوکلند با قدرت ۸۵ اسب‌بخار بود. ولی پس از ۱۹۳۱ که تولید محصولات اوکلند متوقف شد، پونتیاک دیگر از این موتور استفاده نکرد.

ورود دسته‌دنده بر روی فرمان

پونتیاک و کادیلاک، هر دو در مدل‌های ۱۹۳۸ دسته‌دنده‌های بر روی فرمان را معرفی کردند. استفاده از این آپشن بر روی پونتیاک تنها ۱۰ دلار هزینه داشت.

مدل چهار در پونتیاک استریم‌لاینر ۱۹۴۱ در نمایشگاه شیکاگوی همان‌ سال، توجه زیادی را به خود جلب کرد. در این زمان، پونتیاک به یک رویکرد متمایز در زمینه طراحی دست یافته بود. مدل ۱۹۴۱ از استریم‌لاینر، رکورد فروش ۳۳۰۳۶۱ دستگاه را برای پونتیاک به همراه داشت.

فروش پونتیاک در سال‌های پس از جنگ‌ جهانی دوم به دلیل یکنواختی و مصنوعی‌بودن بیش از حد طراحی مدل‌ها، رکود پیدا کرده بود. به همین دلیل، در اول جولای ۱۹۵۶، سیمون بانکی نودسن (Semon “Bunkie” Knudsen) با ۴۳ سال سن به مدیریت شاخه پونتیاک در آمد و با همکاری جان زی دلوریان (John Z. DeLorean)، تغییرات در راه بود. در سال ۱۹۶۸، «نودسن» به مجله تایم گفت که مهمترین مشکل پونتیاک در هنگام ورودش به آن، «تصویر مادربزرگانه» محصولات آن بود. به همین‌ دلیل، وی به طراحان دستور داد که طراحی مدل‌های ۱۹۵۷ را که تنها چند هقته با تولید فاصله داشتند، تغییر دهند. در طول مدل سال ۱۹۵۷، «نودسن» موفق شد که استار چیف کاستوم بونویل کانورتیبل را همراه با نسخه‌ انژکتوری از موتور ۵/۷ لیتری V-8 پونتیاک به خط تولید ببرد. تنها ۶۳۰ نمونه از این خودرو تولید شد.

در سال ۱۹۶۱، وقتی «ندسن» به عنوان مدیر شورولت معرفی شد، پت استس (Pete Estes) به مدریت ارشد پونتیاک در آمد. در همین حال، «جان دلوریان» همچنان به عنوان سرپرست مهندسان به کار در کنار «استس» ادامه داد و در طراحی خودروهای با عملکرد بالا شرکت داشت. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، جنرال‌موتورز به سرعت در جهت جلب نظر مشتریان جوان حرکت می‌کرد. زمانی که در سال ۱۹۶۳، جنرال‌موتورز به صورت کامل از مسابقات خارج شد، مدل تمپست GTO یک راه مخفی برای دور زدن این محدودیت توسط «دلوریان» بود تا موتور ۶/۴ لیتری V-8 پونتیاک را درون یک خودروی سبک‌تر و کوچکتر قرار دهد.

دلوریان در سال ۱۹۶۵ مسئولیت پونتیاک را به عهده گرفت و با ادامه دادن خلاقیت‌هایش، پونتیاک در مسیر دوره‌ای از خودروهای عضلانی قرار داد. وی همچنین مدل لوکس «گرند پریکس» فول‌سایز خود را به پلتفرم مشترک جنرال‌موتورز برای سال ۱۹۶۹ منتقل کرد. با این حال، پونتیاک در سال ۱۹۶۸ تنها ۳۱۷۱۱ دستگاه از گرند پریکس با سقف سخت را به فروش رساند. امّا میزان فروش گرند پریکس کوپه متوسط در سال ۱۹۶۹ به ۱۱۲۴۸۶ دستگاه رسید. این آمار کافی بود تا «دلوریان» در سال ۱۹۶۹ به عنوان مدیریت ارشد شورولت معرفی شود. در سال ۱۹۷۲ پونتیاک جایگاه سومش را در آمار فروش از دست داد و دیگر هیچ‌وقت به این جایگاه باز نگشت.

وقتی پونتیاک در نمایشگاه دیترویت ۲۰۰۰ جمعی از افراد را استخدام کرد تا برای آمدن آزتک ۲۰۰۱ که چیزی شبیه به یک کراس‌اور بود، هیجان‌زده نشان دهند، واقعاً‌ شرمندگی زیادی به همراه داشت. البته این لزوماً ایده بدی به نظر نمی‌آمد؛ ولی آزتک واقعاً خودروی زشتی بود و هیچ حسی در رانندگی نداشت. این خودرو، هنوز هم یکی از بدترین‌های صنعت خودرو به حساب می‌آید.

فایربرد و ترنس ام برای مدل ۲۰۰۲ دوباره از طرف پونتیاک فراخوانده شدند. ولی سرمایه‌گذاری اندک در آنها باعث شد تا شرایط آنها چندان برای قرن بیست‌و‌یکم مناسب نباشد. وقتی مدل برادر آن، یعنی شورولت کامارو، در سال ۲۰۱۰ دوباره به صحنه بازگشت، دیگر خبری از پونتیاک نبود.

آخرین تلاش شجاعانه پونتیاک برای ارائه یک محصول منحصر به فرد، مدل سولستیک دو سرنشینه رودستر بود. امّا این یک خودروی اسپورت بود که قطعات را از جاهای مختلف در کنار یکدیگر قرار داده بود و همچنین مخزن بنزین بسیار کوچکی داشت و سقف کانورتیبل آن نیز ناامیدکننده بود. عمر این مدل همزمان با عمر پونتیاک در سال ۲۰۰۹ به سر آمد.

در سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، پونتیاک مدل G8 سدان را از استرالیا وارد بازار امریکا می‌کرد که شاید بهترین محصولی بود که با نام «پونتیاک» عرضه می‌شد. بهترین G8 نیز مدل GXP با موتور ۶/۲ لیتری LS3 V-8 با قدرت ۴۱۵ اسب‌بخار بود. ولی با از هم پاشیدگی شبکه نمایندگی‌ها، قیمت این خودرو برای یک «پونتیاک» بسیار گران تمام می‌شد و به دلیل ضعف بازاریابی، G8 نیز نتوانست به موفقیت برسد.

آخرین پونتیاک در ۲۵ نوامبر ۲۰۰۹ میلادی (۴ آذر ۱۳۸۸) ساخته شد که یک G6 سدان سفیدرنگ خسته‌کننده بود. این خودرو، حتی به صورت یک G6 کانورتیبل نیز حرف زیادی برای گفتن نداشت. G6 GT یک نسخه یادبود نبود. برت رینولدز (Burt Reynolds)، هنرپیشه سینما نیز قرار نبود سوار بر آن از خط تولید خارج شود؛ این فقط یک خودروی سفیدرنگ دیگر از «پونتیاک» بود.