پدل شیفتر(Paddle Shifters) چیست و عملکرد آن چگونه است؟

در این مقاله از نیکبخت خودرو میپردازیم بهپدل شیفتر ها و عملکردشان، پدل شیفترها اهرم‌هایی هستند که در پشت فرمان خودرو یا روی خود فرمان قرار گرفته اند و به راننده این اجازه را می‌دهند که به صورت دستی نقاط از پیش مشخص شده گیربکس اتوماتیک را نادیده گرفته و به دنده خاصی تغییر دهد.

ظهور نسل جدیدی از صفحه گیربکس ها:

گیربکس های دستی دیگر به پایان عمرشان بسیار نزدیک است. در واقع دیگر خودروهای جدید با گیربکس دستی این روزها کمتر تولید میشوند. اما خبر خوب این است که برای آن دسته از افراد که کنترل بیشتری بر دنده خودرو خود را ترجیح می دهند، پدل شیفتر می تواند جایگزین خوبی باشد. پدل شیفترها در ابتدا برروی خودرو های مسابقه نصب میشدند که موجب به شهرت رسیدن آنها شد. همین سبب شد طراحان پتانسیل سرعت را در پدل شیفتر مشاهده کنند و پدال خودروهای مسابقه ای راه خود را به هوندا، فورد و سایر وسایل نقلیه، از SUV گرفته تا سدان های جمع و جور باز کنند.
(البته که کاهش فشار روی گیربکس خودرو اشاره کنیم. چند سالی به جلو حرکت کنید، 

نگاهی به عملکرد پدل شیفتر

گیربکس های اتومات امروزی به دو دسته تقسیم میشوند:  DCT (گیربکس با کلاچ دوگانه)، CVT (گیربکس متغیر پیوسته)،
گیربکس از دنده های ثابت استفاده می کند. با طراحی دو کلاچه، یک جفت کلاچ داخلی وجود دارد که درگیر و جدا می شوند. و یک گیربکس متغیر پیوسته (CVT) هیچ دنده ثابتی ندارد و در عوض بر روی یک تسمه برای ارتباط دورهای مورد نیاز متکی است. در یک CVT بدون دنده های سنتی، این نقاط از پیش تعیین شده ای هستند که دنده های واقعی را تقلید می کنند. در برخی از وسایل نقلیه، یک پدل شیفتر وجود دارد که طراحی آن به گونه ای است که حداکثر تطبیق پذیری در دنده را با اجازه دادن به راننده به سمت بالا یا پایین تغییر می دهد. به طور کلی، کلیک کردن روی پدال سمت راست باعث افزایش دنده می شود. هنگام کلیک کردن روی پدل شیفر سمت چپ، برعکس عمل میکند.

نحوه عوض کردن پدال ها

پدل شیفترها در حالی که از مسابقات اتومبیل رانی الهام گرفته شده اند، کاربردهای متفاوتی در خودروهای جاده ای دارند. به جای تعویض دنده با استفاده از پدال کلاچ، پدل شیفتر به راننده این امکان را می دهد که دنده ها را انتخاب کند. آن چیزی که گیربکس اتوماتیک برای انجام آن برنامه ریزی شده است و به طور خودکار عمل میکند.
معمولاً با +/- یا بالا/پایین علامت گذاری می شود، یکی از پدل شیفترها به سمت بالا حرکت می کند و دیگری شیفت های پایین را انجام می دهد. تغییرات یکی یکی اتفاق می‌افتند، اما اینکه هر تغییر دنده چقدر سریع اتفاق می‌افتد بستگی به مدل یا انتقال دارد. برای غیرفعال کردن پدل شیفتر خودرو، یکی از پدل ها (معمولاً پدال سمت راست، دنده بالا) را برای چند ثانیه نگه دارید، پس از این، گیربکس به حالت کاملاً خودکار باز می گردد. برخی از مدل‌های کمپانی هایی مانند BMW و Porsche از دو پدال نصب شده بر روی ستون فرمان استفاده می‌کنند که می‌توانند هم دنده‌های بالا و هم پایین را انجام دهند. سایر وسایل نقلیه ممکن است از یک سوئیچ در تعویض دنده استفاده کنند که همان عملکرد پدل شیفتر را انجام میدهد. مکانیزم‌های ایمنی خودرو اکثرا در صورت احتمال حادثه بلافاصله در این شرایط پدل شیفتر را نادیده می‌گیرند و در صورتی که رایانه خطر آسیب به پیشرانه را در اثر دور زدن با بیش از حد سرعت مجاز تعریف شده حس کند، از ماندن خودرو در آن دنده جلوگیری می‌کند. . در برخی خودروها، عمدتاً مدل‌های پرفورمنس، موتور مجاز است قبل از تعویض خودکار دنده، در یک دنده خط قرمز کند.

مزایای استفاده از پدل شیفتر:

کنترل:

در خودرویی که مجهز به گیربکس اتوماتیک است، از راننده انتظار می رود که اهرم تعویض دنده را برای رانندگی حرکت دهد و تنها با زدن پدال گاز و ترمز شروع به حرکت کند. برای معکوس، دنده را متناسب با آن حرکت دهید. به غیر از الگوهای دنده گام به گام (۳-۲-۱-L )یا مشابه برای انتخاب دستی دنده های پایین تر، انتخاب زیادی وجود ندارد.

اگرچه گیربکس‌های اتوماتیک مدرن اغلب سعی می‌کنند پاسخ‌ها را بر اساس سابقه رانندگی و حتی نحوه عملکرد راننده با پدال گاز پیش بینی کنند، شیفترها می‌توانند به طور دقیق تری خودرو را در موقعیت‌های خاص کنترل کنند.

با پدال شیفترها، راننده می تواند تمام دنده های موجود را جابجا کند و برنامه ریزی های استاندارد خودرو را نادیده بگیرد. این یک امتیاز زمانی است که به سرعت و انرژی بیشتری نیاز است. با این حال، به خاطر داشته باشید که پدل شیفترها فقط در صورتی برای تعویض دنده کار می‌کنند که سرعت حرکت خودرو برای تعویض دنده ایمن باشد. به عنوان مثال، هنگام حرکت با سرعت ۱۴۰ کیلومتر در ساعت، نمی توانید دنده پنجم را به دنده اول کاهش دهید.

اساساً، پدل شیفترها به رانندگان این امکان را می‌دهند که از تعویض خودکار که عموما توسط رایانه اتومبیل کنترل می‌شود، عبور کنند. این باعث می شود راننده مسئول مکان و زمان تعویض دنده باشد. هنگامی که راننده پدال را فعال می کند، سیگنالی را به کامپیوتر ارسال می کند. در واقع یک مزیت قطعی برای مواقعی که رانندگان می‌خواهند ماشین را در سرازیری‌ها یا سربالایی‌های طولانی جاده و یا زمانی که نیاز به یدک‌کشیدن دارند، ماشین را در دنده بهتری قرار دهند.

کاهش دنده:

کرنر: زمانی که نیاز دارید سرعت را به سرعت کم کنید و یک گوشه را محکم بپیچید، استفاده از پدل سمت چپ برای پایین آوردن گیربکس با یک یا دو دنده در حین چرخش، گشتاور اضافی برای مانور سریع فراهم می کند.

بکسل کردن در سراشیبی: در حین بکسل کردن در سراشیبی، برای کنترل بهتر وزن بار، از پدل سمت چپ برای پایین آوردن دنده موتور خود استفاده کنید. این از سایش و پارگی بیش از حد ترمزهای شما جلوگیری می کند، که در غیر این صورت می تواند به سرعت بیش از حد گرم شود.

ارتقاء دهنده:

برخی از پدال شیفترها به شما امکان می دهند به جای دنده اول با دنده دوم استارت بزنید و گشتاور ارسالی به چرخ های محرک خودرو را کاهش دهید. این به جلوگیری از چرخش چرخ از دستیابی و حفظ کشش خوب در برف کمک می کند.

برای رانندگی پرفورمنس، پدال شیفترها برای خودروهایی که معمولاً با دنده دوم یا حتی سه استارت می زنند، برعکس عمل می کنند. دنده اول برای اطمینان از حداکثر استفاده از توان موجود از همان ابتدا شروع می شود. این سطح کنترلی را تکرار می کند که بسیاری از رانندگان با گیربکس دستی سنتی از آن استقبال می کنند.

گیربکس‌های اتوماتیک مدرن از دنده‌های بالاتر برای دستیابی به مصرف سوخت بهتر استفاده می‌کنند، اما این لزوماً به این معنی نیست که آنها به سرعت با شرایط متغیر سازگار می‌شوند. پدل شیفترها می توانند به شما کمک کنند تا از عملکرد موتور و گیربکس خود تا حد امکان موثر اطمینان حاصل کنید. اما بهترین حالت برای راننده این است که به حالت دستی برود و فقط از شیفترهای پدال استفاده کند.

مزایای دیگر

در خودرویی که مجهز به گیربکس اتوماتیک است، دنده‌های پدال به شما این آزادی را می‌دهند که فقط اجازه دهید خودرویتان در حالت خودکار کار کند یا در صورت تمایل یا شرایط، کنترل را به دست بگیرید. و هیچ منحنی یادگیری اضافی وجود ندارد زیرا مردم می توانند این اتومبیل ها را بدون استفاده از دنده دست و پا برانند.

در خودروهای گیربکس دستی که برای عملکردی مانند فراری یا استون مارتین ساخته شده اند، راحتی یک گیربکس اتوماتیک همراه با کنترل تغییر دنده از گیربکس دستی سنتی را دارید. این باعث می شود ماشین در مسیر یا در شرایط رانندگی سخت پاسخگو باشد، اما زندگی در ترافیک شهری را آسان تر می کند.

در حالی که ممکن است هرگز دنده‌های دست و پا را در شاسی‌بلند لوکس خود لمس نکنید، دنده‌های پدال هدفی را دنبال می‌کنند. و هنگامی که به طور ناگهانی نیاز دارید دنده را پایین بیاورید تا قدرت کشش بیشتری داشته باشید، ممکن است خوشحال باشید که آنها برای کمک در دسترس هستند.

چه کسی می‌خواهد خودرویی مجهز به شیفتر دست و پا داشته باشد؟ ماشین‌های شیفتر دست و پا در مجموعه راننده‌های جوان بسیار محبوب هستند – و در این مورد، جوانی فقط به سن تقویمی اشاره نمی‌کند. دنده‌های پدال می‌توانند تجربه‌ای سرگرم‌کننده‌تر را در یک سواری اسپرت‌تر بدون سرمایه‌گذاری که با خرید یک خودروی اسپرت گران‌قیمت مانند لامبورگینی هوراکان اوو اسپایدر، فراری ۸۱۲ سوپرفست یا شورت کوروت انجام می‌شود، ارائه دهند. رانندگان می توانند بدون گرفتن دست روی فرمان برای تعویض دنده دستی، حس رانندگی با دنده چوبی را داشته باشند.

تاریخچه پدل شیفتر

پدل شیفترها، همچنین به عنوان پدل های فلپی شناخته می شوند، برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۸۰ به عنوان کنترل گیربکس های نیمه اتوماتیک برروی فراری تجهیز شدند. قرار دادن دنده‌ها در پشت فرمان یا ستون فرمان باعث تعویض سریع دنده‌ها و کنترل بهتر در موقعیت‌هایی که راننده نیاز دارد، میشود. این راه‌اندازی در خودروهای مسابقه‌ای فرمول یک در دهه ۹۰ رایج شد و به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت، زیرا به رانندگان اجازه می‌داد سریع‌تر دنده‌ها را تعویض کنند و سرعت را حفظ کنند.

ممکن است فکر کنید که این ویژگی برای خودروهای اسپرت مناسب‌تر است، اما پدل شیفترها در صدها وسیله نقلیه جدید به ظاهر معمولی و همچنین در کراس اوورها، مینی‌ون‌ها و شاسی‌بلندها بیشتر یافت می‌شوند. خودروسازانی مانند آکورا، هوندا و نیسان طی سال‌ها این سیستم را در بسیاری از خودروهای خود به کار گرفته‌اند.

خودروهای اولیه مجهز به پدل شیفتر ها از خودروهایی مانند فراری و لامبورگینی بودند. آن‌ها فقط از یک کلاچ استفاده می‌کردند، زیرا گیربکس‌های دستی با پدال‌های کلاچ الکتریکی برای همه فعال بودند. بعدها، یک کلاچ اضافی برای شکل دادن به آنچه به عنوان گیربکس دوکلاچه شناخته می شود (که با نام هایی مانند DSG، Direct-Shift و غیره فروخته می شود) اضافه شد تا ناهنجاری های سیستم های قبلی را کنترل کنند، اما همچنان تعویض سریع با پدل ها را ارائه می دهد.

با استفاده از گیربکس های اتوماتیک با دنده های شش، هفت و یا حتی ۱۰، خودروسازان به بسیاری از خودروها، پدال شیفترها را اضافه کردند تا کنترل بیشتری نسبت به قبل به رانندگان بدهند. مدل های جدیدتر با دنده های دکمه ای یا چرخشی نیز نیاز به تغییر داشتند. به همین دلیل است که آنها در انواع خودروهایی دیده می شوند که لزوماً مدل های عملکردی محسوب نمی شوند.

کلام پایانی

راندن خودرویی که مجهز به پدل شیفتر است، با قرار گرفتن در پشت فرمان خودروهای مسابقه ای فرمول یک تفاوتی ندارد. اما اگر گهگاه دوست دارید خود را در لیست Daytona تصور کنید، مطمئناً رانندگی با این نوع خودرو می تواند بسیار سرگرم کننده باشد و تجربه رانندگی رضایت بخشی را ارائه دهد. خودروی مجهز به پدل شیفتر به شما کنترل بیشتری بر گشتاور و قدرت موتور خودرو می دهد.

تاریخ: ۱۶  آذر ۱۴۰۱